Osada Chińska w Arrowtown
Queenstown
Atrakcje Turystyczne
Fascynująca rekonstrukcja starej osady chińskiej w tym dawno opuszczonym mieście górniczym. Jest to historyczne przypomnienie o 'zapomnianej' społeczności i o tym, jaki miała wkład w fortuny Arrowtown.
Osada Chińska w Arrowtown to rekonstrukcja (częściowo oryginalna i odrestaurowana) części tego dziewiętnastowiecznego miasta górniczego. Jak niewielu wie, Gorączka Złota przyciągnęła ludzi z różnych krajów do regionu Otago, w poszukiwaniu bogactwa, i według spisu powszechnego z 1874 roku, w regionie tym wówczas pracowało ponad 3 500 chińskich robotników.
W tej odtworzonej osadzie można zobaczyć, jak wyglądały ich chaty i złapać prawdziwy zmysł dla surowego codziennego życia.
W Arrowtown mieszkało około 60 Chińczyków, którzy byli marginesem społeczeństwa i trzymani osobno od osadników europejskich. Nawet po ich śmierci, byli utrzymywani z dala od wszystkich innych, albo w swojej własnej części niewielkiego cmentarza, albo w bezimiennych grobach poza murami cmentarza. Chińczycy mieszkali na obrzeżach Arrowtown, w skupisku prymitywnych chat, które miały swój centralny domek społeczny (obecnie zniszczony), kilka sklepów spożywczych oraz ogrody, stąd tak naprawdę tworzyli swoją samowystarczalną społeczność.
Co ciekawe, nie ma żadnego zapisu o jakiejkolwiek chińskiej kobiecie mieszkającej w Arrowtown w czasach gorączki złota, a ponieważ społeczności europejska i chińska nie łączyły się, tłumaczy to dlaczego Chińczycy zostali prawie 'zapomniani' w okolicy - po prostu by zniknęli albo opuścili Otago, nie wracając nigdy.
Słynny Sklep Ah Lama był głównym punktem późniejszej osady (około 1910 roku) i prowadzony był przez mężczyznę, który był jednym z nielicznych Chińczyków, którzy zyskali szacunek od Europejczyków, często pełniąc rolę tłumacza między nimi, i raz ratując życie tonącemu mężczyźnie z rzeki Shotover. Gdy Ah Lum zmarł w 1926 roku, społeczność chińska zdawała się zniknąć wraz z nim. Sklep Ah Lama jest oryginalny, odrestaurowany w 1986 roku, i od tego czasu został uznany za zabytek kategorii I.